As dit laat raak
en mense verdaag
en die stemme verdwyn
en net my gedagtes nog staan
kom klim jy in my kop in
en stoot in plekke in
waar niemand net mag gaan
Dis 'n ortodokse gevoel
'n buitengewone wil
vir iets in jou manier van doen
jou kyk
jou beweeg
jou spraak tas my aan
en dryf dinge in my
na vasskop
myself stop
as dit in my ontpop
en frustrasie my vasbind
in my eie koekon in
waar ek nog groei
in myself in
en jys naby maar vêr
Ek sien jou beter as wat jy besef
en lees jou soos 'n ongekompliseerde storieboek
want as dit stil en laat raak
en als vergaan
bly jy in my brein oor
en dink ek oor nou
Ek probeer nou verstaan
ek probeer gevoelens weg stoot
maar jy klou aan my
stywer aan my
soms te veel vir my
maar daar vir my
dit raak stil en mense verdaag
en dan bly jy oor
hier oor
in my in
